بررسی تعیین حساسیت آسپرژیلوس فلاووس نسبت به ایتراکونازول، وریکونازول و کاسپوفانژین

سابقه و هدف: آسپرژیلوزیس شایعترین عامل ایجاد کننده عفونت­های قارچی با منشاء خارجی است. علی رغم توسعه داروهای ضد قارچی، به دلیل افزایش مقاومت دارویی، افزایش میزانmic   در بین سویه های آسپرژیلوس، میزان مرگ و میر عفونت های فرصت طلب ناشی از گونه های آسپرژیلوس فلاووس افزایش یافته است. مواد و روش ­ها:  این مطالعه در طی 9 ماه بر روی 40 سویه آسپرژیلوس فلاووس شامل 20 سویه بالینی و 20 سویه محیطی انجام شد. سپس تست حساسیت دارویی طبق روش استاندارد nccls-m38p انجام شد. سوسپانسیون قارچی از هر کلنی قارچ خالص شده با محدوده سلولی cfu/ml 104  x4-1 توسط اسپکتروفتومتر 530 نانومتر تهیه گردید. رقت­های سریالی از دارو برای ایتراکونازول و وریکونازول از mg/ml 16 -015/0 و برای داروی کاسپوفانژین از mg/ml 8-007/0 تهیه و میزان mic داروها بعد از 48 ساعت انکوباسیون در دمای 30 درجه سانتی­گراد تعیین گردید. یافته­ ها:  محدوده mic بدست آمده آسپرژیلوس فلاووس در برابر داروی ایتراکونازول بین 2-125/0 و5/0 mic50=   و1mic90=   و داروی وریکونازول بین 2-25/0 و5/0 mic50=   و1mic90=    و برای داروی کاسپوفانژین بین 125/0-0131/0 و063/0 mic50= و125/0mic90=   بدست آمد. نتیجه­ گیری: تمامی نمونه ­ها به داروهای مورد مطالعه حساسیت نشان دادند. میزان محدودهmic  حاصل از ایتراکونازول، وریکونازول و کاسپوفانژین، سویه­ های بدست آمده آسپرژیلوس فلاووس، جزء سویه­ های حساس ارزیابی شدند و سویه مقاوم مشاهده نگردید. دامنه mic سویه ­ها در دامنه مطالعات مشابه و در مواردی نیز خارج از این دامنه ­ها قرار گرفت که نشان دهنده حساسیت بیشتر سویه ­های مورد مطالعه بود.